logo01.jpg - 13kb
Naar boven

Geschiedenis van de vijver.

Ingesloten door stevige oevers en omringd door weelderig loofhout, rustig deinend jaar in jaar uit, is Zillebekevijver een brok aantrekkelijke natuur die de wandelaar en sportbeoefenaar van alle seizoenen aanlokt.

Op dit hengelwater kregen de Zillebeekse vijvervissers ( toen nog de Zillebeekse Paling vissers ) in 2009 officieel het hengelrecht overgedragen van het Stadsbestuur van Ieper.
Hierdoor kon de club zelf controle uitoefenen door beedigde viswachters en zorg dragen voor het beheer en de goede praktijk van de uitoefening van de hengelsport op de vijver.
Deze viswachters zijn door het stadsbestuur officieel aangestelde en beëdigde controleurs die, in samenwerking met de lokale politie, toezien op het correct naleven van het politiereglement op het hengelen, de hengelvergunning en het gedrag van de hengelaars langs de stadswateren.

Maar zo mooi is het niet altijd geweest. De geschiedenis leert ons dat de vijver vele eeuwen geleden niets anders was dan een onherbergzame moerassige laagvlakte waar vooral tijdens de winter een grote hoeveelheid water voorhanden was. Immers, midden doorheen dit sompig gebied kuierde de Zillebeek. Toen in 1294 op de noordwestelijke rand van het moeras een dijk werd opgeworpen bleef het water, mede door de toevoer van de Zillebeek, er tijdens het gehele jaar staan want de oorspronkelijke akten spreken van grond "pour être incorporés au dit vivier".

zillebeke_kaart.jpg - 73kb 1641-320.jpg - 43kb

Zillebekevijver is dus op natuurlijke wijze ontstaan maar door de tussenkomst van de mens kon het water er bewaard blijven en is hij geworden wat hij vandaag de dag nog is.

Een belangrijke datum in de geschiedenis van de vijver is het jaar 1800. In dat jaar werd hij uitgediept en grondig gereinigd. Het slijk werd noordwaarts op de aanpalende velden en weiden uitgestort, zodat deze gebieden aanzienlijk hoger kwamen te liggen, feit dat wij op vandaag nog kunnen vaststellen.

foto4.jpg - 15kb foto3.jpg - 14kb

Een tweede belangrijke datum situeert zich omstreeks 1908-1909. Toen werden oost- en zuidoostwaarts dijken gelegd en nabij Zillebekedorp een sluis gebouwd om de watertoevoer van de Zillebeek onder controle te houden. Bij hevige dooi en andere winterse stortvloeden kon het overtollige water in de omringende meersen geloosd worden. In geval van nood werd het water verder afgelaten in de "Verdronken Weiden".

De stad Ieper put uit de vijver het nodige water voor huishoudelijk gebruik en voor de nijverheid. Het oud waterproductiecentrum dateert van na de Eerste Wereldoorlog.

foto5.jpg - 9kb foto6.jpg - 9kb

Het water van de vijver werd vanuit het pomp- en filtreerstation naar de watertoren van de Meenseweg gestuwd om te voorzien in de drinkwaterbevoorrading van de stadsbevolking.

De waterbehoeften van de stad Ieper stegen van jaar tot jaar door de verhoging van het comfort en de door vestiging van allerlei nieuwe industrieën. Om een toestand van permanente waterschaarste te voorkomen, bedacht men een noodoplossing.

Men liet tijdens de wintermaanden een deel van de "Verdronken Weiden" onder water lopen vanuit de Kemmelbeek en door middel van een pompstationnetje nabij het vijverhuis, werd vanaf november tot einde februari ononderbroken gepompt in de vijver zodat bij het aankomen van de lente het peil van de vijver weer behoorlijk was.

zillebeke vijver zil1ebeke vijver

Door de groeiende vraag naar drinkwater bestudeerde het Ieperse stadsbestuur in 1988 hoe de drinkwaterproductie verhoogd zou kunnen worden. Dat leidde tot de realisatie van het spaarbekken van de "Verdronken Weiden" dat een waterinhoud van 430.000 kubieke meter heeft. 2 pompen met een capaciteit van 1.000 kubieke meter per uur doen het water van de "Verdronken Weiden" terechtkomen in Zillebekevijver. Het waterpeil van de vijver neemt bijgevolg altijd de hoogste waarde aan. Vanuit de vijver wordt het water naar het nieuwgebouwde productiecentum gepompt.